Kadın ve Mahkum ve Şair
ey teknesinde cam yoğuran kadın
hergün eksilen parmaklarının kanıyla yaslan sırtıma tufandan kalsın sözlerinin ardıl zaman kuşları meçhul sevi masallarında yitirdin esrik yüzünü ey dilinde şehirler kurulan mahkûm pencerenden süzülen bulutla yazıl alnıma iziyle gölgelendir bileğine taktığın sanrıları çözülsün imlâsı kâbusun, çözülsün ömrünün örtüsü olmayanlardan törpülenir baldıran san cı la nır sancılanır i ...n .......s ..........a ............. n kabuğunu soy ......................soy kabuğunu ............................................kabuğun kalın .................................................................kalın kabuğun ey merhemini taşlara süren şair boynuna takılan ürkeklik geçsin kalan yanıma ayazda gemlensin, asi sarhoşluğunun yılkıları sürgünlerde harlayacaktır köz, savrulan tözünü |