MÛNİSE’YE MEKTUP*****Elimde mîraç gülü sana geldim Mûnise *****Sesim de çıkmaz oldu donup kaldım Mûnise *****İçerim ılgım yüklü döndür hayata beni *****Nergis duruşlarında huzur buldum Mûnise Merhaba furkansı niyetlerimin inâyeti Hem-hâl olduğum yüreğim Neşv ü nemâ bulan cesaretim Cânıma büyükelçi atadım seni Ne olur gözbebeğinden ayırma beni Handan bakışlarında handeler açıyor Mûnise Âh keşke zihnim bu sese bir kulak verebilse Bıraksa nefreti -kibri içindeki fıtratı dinlese Beşerliğimin uçurumunu iyileştiren duâmsın Ufukta görünen yaşam nöbetim Bengisuya ulaştıran kil/im Süveydâyı koruyan dil/im Ey beni insan yapan Mûnise Sendeki ‘’kâlûbelâda verilen il/im’’ Umudum Ruhum Sevdiğim… Dursun Tiftik |