SILASen Çölde bir derinliksin Sıla Kıymetin İbrahim’den kalma Rûhun has damarını besler sunduğun em Sîretinle güneş açar nârin şebnem İhyâ edersin imge denizinde fırtınaya tutulan tüm hastaları İnciler çıkarırsın süveydâdan Bâzen cân oluverirsin bâzen cânân Bense Hep kanlı zamanların kovalamaca oynayan nesnesi oluverdim Her tabut gördüğümde ‘’öznenin ibret vesîkası işte budur’’ dedim Sonra ağıtlar yakıldığını öğrendim ölü için Oysa bir şeyler söyleyebileceğimi umut ediyordum ölüm için Âh sıla benim için de ağla için için Şimdi Sütü kesilivermiş ahretlik huzûrun Sevgiyle besleyemiyor zamanı Yeni bir sürgüne gebe değil bakışlar Açamıyor kadife tomurcuklar Mutlu olarak nasıl büyüsün çocuklar Âh Sıla Bir otel odasında duvara yazdığım dârağacı mısrâlarımdasın Ağıt yakan soğuk nefesimde yaşarsın son çılgın imbatlarla Âteşe teslîm etmeden önce mehtapsı hayâllerimi Hilâl vakti gönderiver ayak seslerini Sussun artık elemlerin orkestrası Benzi atsın trajedilerin dramların Komedi sarsın mekânı Utansın sûretimin hâkânı Âh Sıla Muallimi ol aşkın Öğrencilerin aşka gelsin akın akın Dursun Tiftik |
Sevda dolu ve anlatımı mükemmel güzel bir şiir…
Haz alarak okudum…
.......................................Selam ve saygılarla.