Kırık Bir Kalbin SüveydasıKâbus adımlar biriktirir kuduz şehîrler Çıkınlarında bencil içgüdülerle kendini sağan nehirler Ve kirlenmiş benlikler vardır Ve katbekat artar kederler Yokluğun ritmi susturulunca Varlıkla beraber bağıran kibirler yetiştirir şehîrler -Sürekli gömlek değiştiren bir karanlık- Gizli kapılar açılır yeraltına Gökyüzü unutulmuştur Adı anılmaz yıldızların Hep öfke hâkimdir gözbebeklerine Ve deli fişek duyguların çölü yağar yüreklere Hüzne gömüldüğünde gece Dize kadar pisliğe gebe kalır ece Ay yanar Doruklar erir Paramparça kemikleşir umutlar Ve kalıbında donakalır konutlar Hep ışık bölecek değil ya odayı Ölüm aydınlatır sofayı… Sonra Renk söner Işık susar Ses tüm zorbalıklarını kusar Zifiri bir vefâsızlık sarar kenti Herkesin sevdâsı olur şeytanın derdi Anne yavrusundan habersiz Yiğit(!) gecesiz ve secdesiz Telâşların köşesinde ‘’ben’’ ve ‘’biz’’ Hep aynı frekanslarda telsiz Günâh çoşar sevap sessiz… İçin rahat olsun ey kalbim Bundan sonra aklımı dinlemeyeceğim Kimseye helâllik vermeyeceğim Dursun Tiftik *** Şehîr: Meşhur , şöhret kazanmış |
Kalemi ve yüreği kutlarım...
Şiiri çok beğendim…
Tebrikler…
.......................................Selam ve saygılarla.