MEKANDA ZAMANIN ERİMESİ
*********Korku sebilinden gözyaşı içtim
*********Karıştı sulara hayâl arklarım *********Göğsüm daralmıştı sensiz bir hiçtim *********Yıkıldı üstüme gönül barklarım 1. Her kuytuda bir titreşim… Hüznün frekansı besleniyor sürekli Hayâlin sevinçli anıları da yitik Umut filiz veremiyor karada Yalnızlığın tek başınalığı yaşanıyor Ruhun kâinâtsı diyarında Suskunluğum susatıyor artık Tebessüme susamış gibi oluyorum Konuşsam delireceğim Ben susarak doyuyorum(!) 2. Yine ben geldim dilârâ Ölüm besledim zülfikarın kınında Sadağında nergis taşıyan bir dervişin otağında 3. Oysa mavi sargılı kundağın mutlu bir bebeğiydim sabıkası olmayan mekanlarda Aynı devreyi tamamlayan sargılar gibiydik hayatla Kırık-çıkıklarım oldu zamanla Sargıların rengi de değişti şekli de En çok yüreğim kanadı “Yürek sargısı yok!” dediler dilârâ Ne olur beni de an bir ara 4. Sus/ ma kursağında kal/ ma / sın hasretin elemleri Takıl/ ma cânânın kalbini eritmesine Sus ve tadını çıkar aşkın Ne de olsa her îtirâf tevbeye alışkın … Dursun Tiftik |
Yüreğine emeğine sağlık
____________________________Selamlar