YÜREKLERE DOKUNALIM

Hayatı izliyorum bir filim izler gibi,
Yok olup giden hayatlar canlanıyor
Gözlerimin önünde apansız!
Umutları elinden alınmış hayatlar,
Beşik gibi sallanıyor ordan oraya
Yaşamakla ölmek arasında direniyor
Feleğin vurduğu tokatların altında!

Sahi yaşamak, ölmek neydi?
Yaşamak mı zor?
Ölmek mi zor?
Yoksa ikisi de zor muydu?
Bilen var mıydı..?
Cevabını bilmediğim sorular dökülüyor
Yüreğimden dudaklarıma!

Halbu ki
Bitip tükenmek bilmeyen dertlerin arasın da
İnsanca yaşamaktı ademoğlunun tek derdi
Başarabilmek adına ne adımlar atmıştı?
Becere bilmiş miydi insanca yaşamayı?
Bilinmez muamma hepsi
Lakin,
Yaşamakla ölmek arasında ki ince çizgi de
Saklı olsa gerek tüm soruların yanıtları..

Bu hayatta çalışmaktan nasır tutmuş eller,
Ufak bir çocuğun,
Küçücük bedeninde ki koca yüreği,
Bu hayattan ne isteyebilir di?
Sıcacık, sevgi dolu bir yuvadan başka..!
Bu hayata gözlerini ağlayarak açan insan
Bu hayattan gülerek gitmek istemez miydi?

İnsanca yaşamaktan başka bir şey istemeyen
Ey adem oğlu!
Sevmek sevilmek dururken,
Gülerek hayata merhaba demek varken,
Allah merhamet, vicdan, akıl gibi
En güzel duyguları sana vermişken,
İçinde ki bu öfke, kin, nefret niye?

Hayatı insanca yaşamak da, yaşatmak da
Ademoğlunun avuçlarının arasında saklı
Öyleyse,
Haydi canlar bir olalım, pir olalım
Umutlarımız ellerimizden kayıp gitmeden
El ele verip sevelim, sevilelim, gülelim
Yüreklere tatlı bir tebessüm eşliğinde dokunalım..
Dokunalım ki hayat her canlıya Cennet olsun!

25.04.2022 Andırın P.ÇETİN