Hiç görmediğim şeyi merak ettim
Elimi uzattım
Kırmızı bir gül gibi güzel ve sakindi ölüm
Unutulmuş bir çocuktum annemi nerede bıraktım

Karanlıkta her şey çözülür gidermiş
Ah bir çözebilsem kendimi bu uzun yorucu hayattan
Rüzgar alıp götürdü beni uzaktaki anılara
Ve deniz
Sevdiğim kızların gülüşleri gibi güzel

Bir anlam bulamadım yalnızlığıma
Öldüğümü bilemedim
Çok uzakta bir yerdeydim
Ölünce ne yapsam sana aşık olurdum
Hiç görmediğim şeyi özledim

Ah yalnızlığım
Paslı bir somun gibi sökülmeyen
Acı ve hüzün kardeşlerim
Dolaşıyordum gül renginde bir ikindinin, omzuda çocuk sesleri yığın
Kuşlar var beyaz
Kırılmış ne varsa ikindinin
Yürüyordum
Arkamda bıraktığım şeylerin yükünü bilen olmasa da
Kucaklıyorum
Beni derin düşüncelere iten o geceyi dalgın

Şükürler olsun
Kuru üzümü seven babam gibiyim hala

Ömer Altıntaş