BİR İMLA HATASI İDİ BU AŞK VE ŞİİR...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın ‘’Gözlerin gözlerime değince Felaketim olurdu ağlardım Beni sevmiyordun bilirdim Bir sevdiğin vardı duyardım Çöp gibi bir oğlan ipince Hayırsızın biriydi fikrimce Ne vakit karşımda görsem Öldüreceğimden korkardım Felaketim olurdu ağlardım…’’(Atilla İlhan) Düşlerim metruktü senden evvel, zulüm kokan zamanlardan geçtim bir yıkımsa içimdeki mahzen dirilişti seni sevmek. Zakkum kokan gecelerden aşırdım seni Sessizliğin melodisi ile yıkandı şehir Bir imla hatası idi belli ki bu aşk ve şiir. İhbar ettiğimdi Yaratan İhtiva eden yürekten taşan sitem İmleci aşkın İnzivada geçen ömrün Telaşı ve sarkacı ve sabrı Tükendi tükenecekken Muştalandı mevsim Bahara yatkın yürekte serili zemin Bir papatya ya da gelincik İfa ettiğimse aşktan da üstün ve büyük Bir özlemle koştuğum bilinmez Nasıl da sadıktım düşlere Kindar insan yabani gülüşüne iblisin Bense uzağında kaldım insanların Sevebildiğim kadar da mutlu bir rüzgârdım İçin için esen büyüyen Görgülü bir acıydım ben Ses etmeden yüklendiğim İhtimam ile yeşeren çehrem Gönül gözümde ayraç Aşka ve Mevla’ma duyduğum ihtiyaç İşte şiirlerdi haiz olduğum tek ilaç Kimine göre uyak kimine göre uyruk Bense tereddütsüz sevdim ve yazdım başına buyruk Ve işte iklimlerden bahar Güneşin solgun gülüşüne tanık ve de tek sanık İlahi Çeşmesi yüreğin Zincirlerden boşalmışçasına kalemim Zemherilerde tüten duman gibi Kalbin ritmine yenik düşen zebani Meleklerin koruduğu sefil bir fani Olmanın nimeti ve hikmeti Sanır mısın ki saklı kalırdım hayatta Eğer ki Rabbim sahip çıkmasaydı bana? |