‘’Uçurtmamı rüzgâr yırttı dostlarım
Gelin duvağından kopan bir rüzgâr
Bu rüzgâr yüzünden bulutlar yarım
Bu rüzgâr yüzünden bana olanlar’’(Sezai Karakoç)



Tebessüm ehli bir sabahım ben, yanan ateşin sıcaklığında eriyen hayallerim…

Ben maviyim, bayım
Sizse teselli bulduğum
Tecelli edense acıların yoğurduğu
Kördüğümüm ben, bayım:
Ya, siz?
Latif bir rüzgârın tebessüm ektiği
Bir lahza ki
İçimde kaykılan sözcüklerden
Derman bulmanın ta kendisi

Elbet, elbet:
Şakağıma dayalı kalem
Gözlerimse s/üzgün
Yaşlarım acıdan değil benim
Her dua vakti vardığım secde
Aşkın latif esintisi
Bakın gözlerimin ta içine
Hele ki;
Şu çehrem yok mu?
Çetrefilli yollardan geçmem ben
Çat kapı esen rüzgârım
En çok içimde saklı matem
Özdeşimse şiirler ve aşk:
İlla ki acıtan özlemin fevri sesi
İfa ettiğim bir görev adeta
Simli sözcüklerden şiirler ördüğüm
Hem görgülüdür benim hüznüm
Boş yere ağlar mı insan?

Ne çaresizlik ne öfke ne bir koşut
Dikili olduğum toprak ve olgun başak misali
Mırıldandığım bir şarkının yarım yamalak güftesi

Ah, bayım:
Ayarınız yok sizin
Yandığım şu ateşte saklıdır dumanı sözcüklerimin
Bir kerrat cetveli adeta içim
Biçimlenen duygular kapıldığım
Aşkın rüzgârı filan da değil asla
Sadece ayakta kalmak adına
Ezkaza ölürsem
Es geçmeyin kabrimi
Bir avuç topraktır benim kurtuluşum bu zalim dünyadan
Ettiğiniz zulmü af ettim gitti
Seyyah yüreğim sevdalı mendilim
Ne kan izi ne de karın yağdığı
Kandığım hep insanlar bazen yaftaların asılı kaldığı

Sabrıma delalettir sözcüklerim
Kundak yaptığım imgelerin beynamaz esintisi
Ve işte Rabbim öyle bir yardım eder ki:
Ne öğreti ne öğüt ne özveri
Her şeyin çok üstündedir mizacım
Benzemediğimi söylemek asla da değil lazım.
Layığı ile yaşamanın hikmeti
Bensiz geçen günü merak etmiyorum artık
Nasıl ki ben şatafatlı yalnızlığımla tanık
Olduğum şu yeryüzündeki kayıp asalete takık
Bir hece gibi bakmayın da hani: yüzümün asık
Olduğuna
Az sonra yağacak nurun beklentisi ile nasıl ki çıktım
Allah katına.

Aymazlığı gölgelerin
Ne hicap ne serzeniş ne öfke
Kırgın bile değilim artık size
Miadı dolmuştu madem bir kere
Bu aşkın közünden doğacak güne
Selam vermek içimden gelen huzura ve sevgiye
Eşlik eden melekler ve Mevla’ma
Dokunma arzusu
Akıl meleklerimden doğacak da nice şiir
Bir kere baş koydum madem bu yola
Şiirdir sefasını sürdüğüm acıların nihayetinde
Değil solmak henüz açmadım bile…