İNSANLIK… EZELDEN, AHİR ZAMANA (VIII)-VIII- Küllî irade ile nasip olunan demde Ana rahmine düşmek emsalsiz bir hediye Bize akıl vermişti, şahsi irade hem de Kendi kaderimizi tayin edelim diye YARATAN’ın lütfunu, uygarlığı reddettik İnsan olabilmenin, gereğinden mahrumuz Hem inancı, dünyayı, hem yaşamı zehr’ettik Şeytanın nakşettiği, düşünceye mahkûmuz Yüreğimiz taşlaştı, kötü kullandık aklı Kardeş dediğimize haince bakar olduk HAK sevgisi yerine iblis kalplerde saklı Onun kışkırtmasıyla ocaklar yıkar olduk Günah ile yaşamak, hadsizlerin olayı MAHKEME-İ KÜBRA’nın unutup varlığını Günah işlendiğinde varmış işin kolayı Af dilersen görmezmiş, tüm günahkârlığını Korkarım karanlığa gider oldu yolumuz Yaşıyorken adeta cehennemde bir yerde Hiç günahları yokken, kızımız ve oğlumuz Bizler ile birlikte, yanacak ateşlerde Dünya ateşten bir top, ha battı ha batıyor Huzurdan hiç eser yok, canlara kıyılmakta Görmesi gerekenler, kulak üstü yatıyor Garibin ah-û zarı, fezadan duyulmakta Doğru ve yanlıştaki esrar nedir bilmezsek Yaşam denirse buna, yaşamaktayız boşa Ahir zaman yaklaştı, HAK yoluna gelmezsek Aydınlık özlemiyle düşüp sonsuz telaşa Yok! olmazsak, ihtimal, döneceğiz en başa DÜNYA VE İNSANLIĞIN MEVCUT GİDİŞATININ DAHA İYİ VE GÜZELE EVRİLEREK, KÖTÜ VE KÖTÜLÜKTEN AZADE BİR GELECEK TEMENNİSİDİR ASLINDA BU SERİDE KALEME ALINAN... EN AZINDAN ÇOCUKLARIMIZ VE TORUNLARIMIZ İÇİN HERKESE VE HATTA TÜM İNSANLIĞA SAĞLIK, HUZUR VE MUTLULUK TEMENNİSİ İLE... |
Iraklı bir kitapçının, dükkanına sığmaması sebebiyle sokakta bıraktığı kitapları için "çalmazlar mı? sorusuna verdiği cevap: "Hırsızlar okumaz, okuyanlar da çalmaz..." olmuş...
Ne yazık ki; bu müstesna eseri de muhatapları okumuyor, okusa da anlamıyorlar.
Ve bir gün anladıklarında, umarım şiirin son kıtasındaki noktaya gelinmemiş olur.
Günün değil, tüm zamanların şiiri niteliğindeki eşsiz seriye can veren emeğine, bileğine, kalemine bereket ağabeyim.
Kendi adıma, teşekkürlerimi ve tebriklerimi iletiyor, en derin saygılarımı sunuyorum...