-VII-
İlahi adaletin tecellisi yolunda
Asırlar geçip gitti yarını yitirerek
Kimi can telaşında sancı yaşar solunda
Güzel bir geleceğe umudu bitirerek


Kâinatın tümünde, günah sardı her yeri
Millet çare arıyor, hale bir el atacak
Kim bilir kaçıncı kez, döndü en başa geri
Bunun sebeplerinin, yeri yoktur yatacak


Mal mülk kâfi gelmedi hayatlar karartıyor
İnsanlık düşmanları, şerri makbul kılanlar
Ne yazık ki bu kantar hep garibi tartıyor
Yine eller üstünde zehir başlı yılanlar


Mazlumun feryadını uzaklardan seyreden
Hiçbir kutsal değerden, nasibini almamış
İşlediği suçlara, ALLAH’ı ortak eden
Çıkmış dinden, imandan, itikadı kalmamış


HAK’ka hizmet denirse, bu yanlışın adına
Ya YÜCE’LER YÜCE’si neye inanacağız
İnancımdan şüphem yok, sığınırım affına
Biz bunların yüzünden, ateşte yanacağız


Bu dünyanın tadını, onlar bozarken hala
Çıkıp karşılarına, *kötüsünüz* demedik
Kimimiz can derdinde, kimisi taptı kula
Bu gidişin sonunu, nasıl biter bilmedik


Felaket kapımızda saklandık köşe bucak
Ateş başa düşmeden hali görmeyeceğiz
Şerrin her türlüsüne açtık hepimiz kucak
Huzur ve selamete asla ermeyeceğiz





Devam edecek...