Adamlar
Gel susalım, bir kere
Olan oldu, ne çare... Hayattan ömür kadar Her gelen geçip gider Benden olsa, bir eve Sabit duvar olurdum Açılıp-kapanırlar Kapı gibi adamlar... Başkaydı o zamanlar Meyve verirdi dallar Topluca gelinirdi, Meyveler derilirdi, Bir zaman başım üstte Kol-budak gerilirdi Beni kesen baltanın Sapı gibi adamlar Ezelden böyle işte Bir fark yok bu gidişte: Köpek hep hırlayacak, Öküz boynozlayacak Bir tek kadrini bilip Ocağı tuzlayacak Kafamız sıkışınca Yapı gibi adamlar |