-III-
Bilinir ki YARATAN, cümle yaratılandan
İnsanı farklı kıldı, üstün meziyet ile
İnsan için çalışsın, uzak dursun talandan
Edep ile davransın, hayâ, fazilet ile


*Ahlaklı ve dürüst ol, her dem doğruyu izle*
*Sakın ola ki gelme, kul hakkıyla huzura*
*Kırma kulun kalbini, davranışla ve sözle*
*Elin, belin ve dilin, karışmasın kusura*


Nefsi terbiye etti, gayret ile her bir kul
İnsanca hal içinde, yanlış yola sapmadan
Özenle edinildi, hırsın yerine akıl
İhlas ile yaşadı, mala, mülke tapmadan


Komşusuna, akraba, dost, arkadaş, yarene
İnsana kıymet verdi, kendi de değer buldu
İhtiyaç sahibine, azı, candan verene
Ön yargı taşımadan, gönülden meftun oldu


*Ne düşünüp yaparsan, artık senin eserin*
*Cümle eylemlerine, sakın ortak arama*
*İyi yaptıklarına, bekliyorken, aferin*
*Fıtratımdır diyerek, el uzatma harama*


Bu güzel öğretiye, gönül veren insanlık
İlim irfan kazandı, hukuk dedi adına
Coşkuyla üretirken, yüksünmedi bir anlık
Medeniyet edindi, doyamadı tadına


Aydınlandı fikirler, temizlendi yürekler
Herkes gönül gözüyle, baktı bir diğerine
Daha iyi, güzele, koşar oldu erekler
Sevgi, muhabbet kondu, kötülüğün yerine



Devam edecek...