Mavi Ölüm Meleği
Kabusun zifiriyle çizerler hayallerini, "o kalemi kır"
Simsiyah bir gecede bilmediğin yollardasındır inandığın an, "pusulana sarıl" Beynindeki her odacığa umutsuzluk kilidi vururlar, yenilmişsindir artık, "yık duvarlarını" Örerler sen düştükçe ağlarını, "uykudan uyan" Korku kış kıyamet, her satırda, her ekranda... "Kıyamet kapıda, "ve kuraklık geliyor", "bu yıl çok daha sıcak..." "açlık..." Krallıkları korkuyla beslenen... Teslimiyet kendi kelepçen. İnanmak, çalışmak, artı bir olmanın değeri? Buzdan krallık, mavi ölüm meleği. Uyan... |