Dinle dengbêjim
Sana dökülen dilsiz ezgiler manâsına
Kaybolmuşluğum bir kalem dilsizliğine
Damlanan içimin küllenmemiş sevdasına.

// s u s k u n u m //

Üşümüş yüreğin
Karanlığına geldim
Öp kalbimin gözlerinden.

Şimdi
Söyle dengbêjim söyle
Yanık yaralı sesinden
Mülteci şiir gözlerinden
"gül narê" türküsünü söyle
Sensizliğimin yalnızlığına

d’ o k u n s u n

a

ş

k

Dikişleri tutmuyor sancılarımın
Nasırlaşan yüreğim küskün bir çocuk taşır
Sus mısralarımın meramında
Tenine ilikleyip sevdanın koyu lehçesine
Devrik imgelerin yönsüz pusulasında illegal düşler peydahlıyorum
Müptelası olduğum gözlerine kırbaçlanıyor ruhum.

G i t m e

Kalbimin rüzgârına alacalıyım
Bir güneş düşünün ki, göklerin
Vaat edilmeyen cennetimiz
Gri gölgelerde, sevdaya mavi düşlerimiz
Küllerim sevda yangınından doğar
Ruhumun musallasın da semalar devrilir.

V a k i t

Ölüm yolculukları
Karanlık menzillerin arafında
Mahşerin senfonisinde yıkılıyor şehir.
Bir devrim bir ben vuruluyor
Hayatın kahpe kurşununda

Gömün
Alacalıdır
Kimsesiz sûbyanlar mezarlığı
Aciziyetimin
Kıblegâhında
Melekler yas tutar dünyanın döngüsünde

Yakamoz gözlerimin semâsında fırtına
Ki yağsa mutluluk gökten ne fayda
Eksilen sol yanım
Ben, ben anasıyım ezelden elemlerin
Örtün üstüme ahrazlı yaralarımı
Kanayan yanlarımdan tutuştur küllerim

Bu gece
Bir avuç yakamoz serpip üzerine günâhlarımın
Bir nefes ölüm üfledim rengine şarabın.!

Seni özlediğim zaman
Yüreğimi yerinden söküp
Akbabalara yem etsem
Hani diyorum
Özlemin kadar acıtmaz dengbêjim

İçimde bir şehir yıkılıyor
Şimdi gelsen de bir gelmesen de bir

Gizem