ben yalnızlığı siyah bir çarşaf gibi giyerken uzerime
yaralarım bu kadar derinken
hiç dikiş atmadım , attırmadım kalbime
herkese açık bir duruşmada da bulunmadım

...

...

...

komşu bahçeden cevizleri aşıran kargaya
suç unsurlarını ortadan kaldır
parmak izlerin benim ellerimle silinsin dedim
beyaz bir van kendisine "karbeyaz" kimliğini verdim
aslında en çok o hakediyordu yeşil pasaportu
sevdiği dünyanın bir ucunda olunca

sabah uyanınca ilk işim
görünen bütün uzuvlarımı yıkamak oldu
görünmeyen ne varsa kalp gözüme emanet ettim
güneş doğmadan"bismillah"diyerek düştüm yine yollara
düşüme annem gelsin diye sabahlayan başucuma
yedi Ayetel Kürsi bıraktım sessizce

güneş yüzünü çıkarırken bulutların arasından
bir nefeslik ömrüm daha var mı bilemedim
ellerim nefes nefese martı çığlıklarından öperken
çocuksu bir coşkuyla ördekleri sevgi kırıntılarıyla besledim

suya yansıyan babamın hayalini sımsıkı kucakladım
gözbebeklerim sulu sepken bir yağmura tutuldu
âhhh bir uzansa babamın avuç içleri yetim yüzüme
sarıp sarmalasa
avuç içlerinin şefkâtinde eriyip yok olsa hüznün si sesi
kalın do’nun önünü keserek

daha dün yeni doğmuş bir buzağıyla göz göze geldim
her ne kadar gözlerini açamasa da
hayat objektifine kayıt edildi bu an
annesi onu temizlerken
zevkten dört köşe olan kalp atışlarınin EKG sını çektim

yeni sağılmış 7,5 litre süte 6 euro öderken
bir öküze seninle selfie yapabilir miyiz dedim
utanmadan dilini çıkarttı
o an şarjöre öyle bir basmışım ki
beynimin loblarına kadar işledi
ve huzur buradaki hayvan *oklarına bile aldırmadan
mutluluktan hiiç birşeyi gözün görmemesiymiş dedim

âhhh o tezek kokusu
âhhh o köyümün tandırlarinda pişen taze ekmeğin lezzeti
babaannemin elleri sürülen o peynirli gözlemeler
yokuş yukarı uzanan bağlar
kaval sesini delen kuzuların melemesi
ve beni köyümün yağmurlarında yıkasınlar şarkısı
âhhh gözü çıkacısa gurbet
âhhh ki âhhh...

17/03-2019

gülümsedim gelinlik giyen ağaçlara
ellerimle besledim kuğuları
martılar deli divane olmuşken yollarıma
iki kunduz yavrusunun öldüm bittim ekmeği parmak uçlarınla yiyişine
kocaman su yılanı sefalanırken gölün sularında
anne leyleğin yuva yapma telâşına gözcülük ettim
papatyalar anadan üryan ayaklarımdan öperken
gerçek bir masalın yollarını arşınlanmaya devam ettim
ve dönüp dönüp baktım arkama
bahar da gelmiş
ne kadar da çok şiirsiz,kendimsiz kalmışım dedim
âhhh ki âhhh
âhhh
huzur çekmek istiyorum
en çığırtkan dozundan olsun lütfen
hadi o zaman bir ağızdan
en kısık sesle okuyalım gerçeklerle örülmüş bir yolculuğun anatomisini
yorumu sizin güzel yüreklerinize bırakıyorum
ister yerden yere vurun
ister baştacı edin şiiirsizliğimi
kalın sağlıcakla



...

22/03/2022

Nagiş’ce

Fotoğraf bana ait 16 Mart 2019 pazar günü saat 17:24 ’de Almanya’da bir çiflik ziyaretimden güpgüzel hatıra