İnsandan İnsafı AldıkAğzındaki şu çiğ dilin, gönül yıkar pişkin pişkin Gıll u gışş eker gülzâra, harâbolur kasrın köşkün Can yoldaşı şu sağ elin, mukayyet ol ki azmasın Kıl onu uysal muhafız, cezayı sana yazmasın Şu nefsin hevâ-hevesi, insanı zır köle yapar Târ u mâr eder ömrünü, gider bir şirreti kapar Bu devirde kızın varsa, sînende bir sızın vardır Hayta, âsî oğlan evlât, hane içre bir ağyârdır İnsan sanki huysuz katır, dokunursan tekme atar Nasihate karnı toktur, lâtif kelâm bile batar Şu şiirsel enkazımız, çekilmez oldu nazımız Nazımsa da sanatımız, kim demiş ki bir Nâzım’ız Âdemoğlu pek nankördür, şekvâ ve fesatta pirdir Sayısız nimeti görmez, biraz değil, cidden kördür Pandemi bir nasûh idi, haddi çok aştınız dedi Tuğyanda tepinen insan, savaş tokadını yedi Memnû’ vâdilere daldık, asrın gazâbını çaldık İnsandan insâfı aldık, belâ girdâbında kaldık İdris Esen, Mart, 2022, Erenköy |
Güzel ve anlamlı bir şiir okudum.
Bu güzel ve anlamlı şiirin için,
Kutlar, selamlarımı sunarım.