KIYMET BİLMEDİN
Geleceğim dedin, ümitlendirdin
Kaç bahar geçti yâr, yine gelmedin Bir tanem ben seni, çok sevdim derdin Öyle nankörsün ki, kıymet bilmedin Demek ki ağzını, bıçak açmıyor Yaptığın ihanet, gözden kaçmıyor Seni düşünmeden, günüm geçmiyor Bir kez bile bana, haber salmadın Tutulmayan her söz, sevene ardı Beni mi unuttun, zaman mı dardı Belki de geçerli, sebebin vardı Bir telefon edip, gönlüm almadın Gönül yarasına, sen idin hekim Araya hasreti, soktun nitekim Şu gönül köşkünde, yalnızlık hakim Ben gülmedim amma, sende gülmedin Sevda ateşin de, yıllarca yandın Buluşuruz dedin, amma aldandın Bu gençlik bir ömür sürecek sandın Şu göz yaşlarımı, bir kez silmedin Yaz gününde, dizlerim de yatıp da Sevdamıza, güzellikler, katıp da Gönül defterine, imza atıp da Sevgili oldun ya, canan olmadın Göğsüme yaslanıp, hülyaya dalıp Sımsıkı sararak, hep öyle kalıp Lüzumsuz’u sevip, birlikte olup Yanım da bir ömür, neden kalmadın Sadık DAĞDEVİREN Aşık LÜZUMSUZ |