Ebruli Çiçeğim
Mayınlar üzerinde dinelen
Yirmi sekiz ayaklı Şubat Usulca ayağını kaldıran Ayın on dördü Günün şakağında patlayan Konfetili balonlar Korkudan Yeryüzünden hatıralara uçan Çiçek ruhlu güvercinim Kanadında sürüyle barış taşıyanım Özlemimi tek ayak üstünde durdurur Özgürlüğün Bir kibir bir gurur dizilmiş günahların arasında Sevap gibi Sarı kırmızı mor değil Yaprak yaprak Renk cümbüşü nazlı çiçeğim Sevgim beyaz bulut kılığında Yağmurlarım dualı Her damla ayrı bir muştu Arkamda saklı seller Nadasa bırakılmış Toprak sahnemde Baş rol oynayan sanatçım Kokusunun camları kırılan Ebruli çiçeğim İster kanatlarını çırp İster toprağa kök sal Senede üç yüz altmış beş gün Sana dokunmadan Çiçek açarsan yeryüzün Uçarsan gökyüzün olurum |