I
Birbirimizi bekleyen yolculardık, gömüldüğümüz yerlerde kalmış belki.
Yağmur bulutları olmadı hiç yükümüz.
Paylaşamadık bu yüzden noksanlıklarımızı
İrisimde büyüyen bir girdaptın, şehirlerimi tenhalaştıran
Ölümü de, hayatı da hatırlamamak gibi bir çabamız
vardı.Sen serçelere yuva yaparken yüreğini, sessizce
yudumlardım bakışlarından
II
Mahmur iki ırmaktık, denizi prangalı.
Seslerimizde gizliydi belki her şey, geçmiş, gelecek.
Dörtnala koşan bir yaban kısrağının yelesine
tutunmuştuk, görerek saçıldığımızı sağa sola.
Parçalarımızı savuruyordu sürekli rüzgâr.
Yine de gözlerimizde arıyorduk her şeyi
Bildiklerimiz sıkıcıydı, bilmediklerimiz ürpertici
Nadasa bırakamıyorduk yüreklerimizi, akıp giderken
çatlak kabımızdan
III
Sadece Güneş dokundurabilir parmaklarını çiy tanelerine,incitmeden.
Ölümün merhametidir bu.
Neden hayat sevimlidir o zaman?
Hangi kendimizden ayrılamamıştık ki biz?
Kıblesiyken korku aşkın.
Sürekli göçüyorduk geride bıraktıklarımıza,
Göçmen kuşlar gibi, bir şeyleri daha geride bırakarak.
Sesine bir ekebilseydim ruhumu, baharlar toplamasam
da olurdu.