seni kimselere anlatamam;
beyaz soğukda kalan kış mevsiminde,
ve gözlerinin değmediği yerde
üşüyorken ’ karan, lığım,
uzanmışken;
bir ağaç gölgesinde gecenin,
ağaç; kızıl saçlarıyla,
kökleri gecenin göğüne kadar derin,
ağaç; dar ağacı,
gövdesinde heybetli ölüm,
toprağında yıkandı;
kan kırmızı harfler,
dilim dilim kesik,
uğursuz cümleler;
ben seni, su gibi anlatamadım...


kırık dökük kalbin suskunluğunda
ve hesaplaşırcasına tutuşurken ten,
mavinin gür ağıdında yankılanır
defnettiğim her dün ,
sığ koyuluklarda bulur;
vakit nesnini,
tınısına acılar bestelenir nehrin,
akıp gider şehir,
ak köpüklü sandalda,
her adresin bir kıyısı olur,
tükenir adımlarım;
kaybolurum şiir, şiir,
sana nefesimde aşkı yaşatırım,
ağaç ruhunu haykırır,
ölüm olur dalında yaprak,
saat ecele yaklaşır,
ben seni;
tanrıya bile anlatamam..

gel sebepsizce helalleşelim..


kadavramın "" DÜŞLERİ,


KaRaN