Hayal iklimi
Seni düşünürken yerli yersiz ne varsa her şeyden vazgeçiyordum
işte o an feryat feryat susuyordum nabzımı yoklasalar ölü sanırlar kalbimse sana dururdu vucudum serseri duruşunda kalırdı golgem o halimden sıkılır ve zaman zaman terkederdi beni nerde diye sorardım dönüp kalbime verdiği sözler gözümde ve dilime paralel adeta bogazımda düğümlenen ismini haykırmak içimde sonsuza yıldızları taçlandırmak saclarında kusursuz gölgenin hatlarında ay ışığını görmek senin derdinle üzülüp bazen bazen de sevincine ortak olmak sararmış odanın ışığına suretin düşer sen olmasanda kalbim seni ister neden depreşiyorsun içimde ırmakların eşkin akışında uyumak gibi seni düşünmek yinede seni düşünmemek istesemde gönüle yem vurulmuyo caresiz yine kendimle baş başa hayalerimin iklimindeyim ne güzedir ki seni hayaldede film gibi yaşayabiliyor olmak Okay Güner |