Adana'da 100 Yıllık Onur
Fransızlar girdi, Adana’mıza,
Hunharca kıydılar, çok canımıza, Yılmadık, güvendik, imanımıza; Zulme karşı durduk, Çukurova’da. Bir tek çadır kalsa, tütse tek ocak, Umut var, kurtulur, her köşe-bucak, Millet önderine, açarken kucak; Kilikya’yı kurduk, Çukurova’da. Karboğazı Harbi, şevk verdi bize, Toroslardan inip, getirdik dize, Bırakmadık yurdu, çapulcu, yoza; Leşlerini serdik, Çukurova’da. Tufan Paşa, Suphi Paşa, Saim Bey, Gülekli Hatice, İbo Osman hey! Sıçramaz Hüseyin, Gizzik Duran say... Ne neferler gördük, Çukurova’da. Kuva-i Milliye bozdu oyunu, Dünya gördü Türk’ün, asil soyunu, Ermeni, Fransız, aldı payını; Defterini dürdük, Çukurova’da. Sakarya Harbi’nde, gelince zafer, Kalmadı düşmanın, dizlerinde fer, Anlaştı mecburen, başladı sefer; Pişman edip sürdük, Çukurova’da. Tüfek de kullandık, kazma, nacak da, Adadık uğruna, kol da, bacak da, Bundan yüz yıl önce, tam 5 Ocak’ta; Kurtuluşa erdik, Çukurova’da. Ruhunuz şad olsun, şanlı yiğitler, Anlatmaya yetmez, kalem, kağıtlar, Sayenizde hürüz, bitti ağıtlar; Halaylara girdik, Çukurova’da. Süzülsün göklerde, aşkla bayraklar, Bizlere emanet, kadim topraklar, Gururla, şerefle, çarpsın yürekler; Göğsümüzü gerdik, Çukurova’da. Muhittin Alaca |