Sana papatyalar topladım bugün
Gözlerindeki yemyeşil dağlardan,
Sarılarak gurbet bakışlarına
Ve öperek kirpiklerinden,
Tek tek!...

Öyle çok üşümüşlerdi
Ayakları ayazdı kiminin
Kiminin elleri buz
Ve öyle gariptiler
Öyle umutsuz…

Tenin kadar beyazdılar
Güzel kokuyorlardı senin kadar
Senin kadar güzel bakıyorlardı
Hepsinin yüzünde bir garip özlem
Bir hüzün vardı.

Sen ki dağların karını, buzunu eriten harsın
Sen ki taze, körpecik, kısrak bir ilkbaharsın…

Bir gül yeşert sevgilim dudağının ucunda
Ona yaşama hakkı ver,
Onu sev
Büyüsün,
Serpilsin
Oynaşsın yüzünde çocuklar gibi
Tutsak olmasın,
Yaşasın güllerin özgürlüğü
Ve papatyalar hiç üşümesinler

Sevgilim!
Yüzü asılmasın diye bir daha göğün,
Yırtılmasın kanadı kuşların, takılıp takılıp tel örgülere
Güneşin elleri çatlamasın toprağı severken
Ve yanmasın diye denizin yüzü
Bir gül yeşert dudağının ucunda
Ay güneşe tutulsun avucunda...

Ah sevgilim!
Sen ki dağların karını, buzunu eriten harsın
Sen ki taze, körpecik, kısrak bir ilkbaharsın
Aklıma, yüreğime, ruhuma tek diyarsın
Ah yârsın
Ah!
Yârsın...

S.U.

Serkan Uçar

01.01.2022

Mutlu yıllar, sevgiler, selamlar...