Uyuyan Çınar
Önce alındı oyuncaklarımız, habersiz.
Uyutturuldu çınar; dallarımız sipersiz. Söndürüldü feri gözlerimizin habersiz. Bizi biz yapan ne varsa kılındı değersiz. Çalındı saf sevdalarımız yine habersiz. Kaybettirildi güven; dürüstlük mecnun, yersiz. Örttürüldü kalp kapısı; sessiz, habersiz. Kardeşi kardeş eden her şey kırık, çepersiz. Bir gün soru sorulsun: Neden böyle; habersiz? Uyandırılsın çınarım; dallansın benzersiz. Düşürülsün başa söz; olmayalım habersiz. Sözü anlam katan her ne varsa olsun ezbersiz. |