5
Yorum
27
Beğeni
5,0
Puan
1178
Okunma
Kalp çatlağımın
Çöplüğüdür
Dudak sızıntılarım
Düş ile gerçek arasında uyutur
Kendi yalanlarımı
Dün gece
Sokağın ortasında
Kalabalıklar arasında öptüm
Avuç içlerinden
Ne sen aldırdın buna
Ne de kalabalıklar
Zeten kim aldırıyor ki;
Düşlerimize
Kendimizden başka
Oysa ben
Kopartıp gecenin sayfalarını
Zamandan!
Göğüs uçlarına
ay ışığı giydirip
Dudaklarına
Mavisini içirdim
Gökyüzünün
Kendi yalanımda
Yine de
Yalın ayak koşan bir imgeyken
Kandıra-madım
Tenime sarılırken karanlığın sureti
Ve
Geceleyin
Denize söylenip unutulan
Doğaçlama bir şiir gibi
Gün doğumundan önce
Yeniden unuttum
Dilimde ki
Adının tınısını...
Taylan..
5.0
100% (5)
Cevap Yaz