Sevdan beni terk etmedi.
İçimde, en derinimde durdu hep,
Saklımdaydı, aklımdaydı, yüreğimin en güzel yerindeydi.

En hüzünlü ve en mutlu anlarıma şahitlik etti.
Uzak kaldım, yalnız kaldım, acılara tutundum,
Bir de, beni hiç terk etmeyen sevdana tutundum.

Ben düşmek için çırpınırken,
Sevdan öyle sıkı tuttu ki ellerimi,
Her şeyden vazgeçmişken,
Sevdan benden vazgeçmedi.
Ben kendimi terk etmişken,
Sevdan beni terk etmedi.

Acılarım oldu, sızılarım oldu,
Gözyaşlarım oldu,
Acılarımı sardı, sızılarımı dindirdi,
Gözyaşlarımı sildi.
Ben, yaşamaktan vazgeçmişken,
Sevdan benden vazgeçmedi,
Ben beni terk etmişken,
Sevdan beni terk etmedi.

Bir şey vardı, görmüyordum belki ama,
Elleri, yetim yüreğimi okşuyordu.
Dokunduğu yerleri hissediyordum.
Bir ses vardı, duyuyordum,
Bırakma, diyordu.
Hayallerimi dipsiz bir boşluğa bırakıyordum,
Öyle acımadan, öyle umarsız.
Yere düşmeden, kırılmadan, dağılmadan tutan sevdan oluyordu.
Ben hayallerimden vazgeçmişken,
Sevdan benden vazgeçmedi.
Ben bile beni terk etmişken,
Sevdan beni terk etmedi.
Hep sapasağlam durdu yüreğimde,
O sağlam durdukça ben yaşadım,
Ben yaşadıkça o sağlam durdu.