Kendimde o gücü bulabilseydim eğer
Yavaş yavaş unutacaktım seni,
Yüreğimi alıştıra alıştıra, Aklıma sindire sindire… Önce, ansızın aklıma gelmelerinden kurtulacaktım, Sonra, aklıma her geldiğinde yüreğimi yakan gözyaşlarımdan… Yavaş yavaş söküp atacaktım yüreğimin en güzel yerinden seni… Heyecanlarım olmayacaktın, mutluluklarım olmayacaktın, Kırgınlıklarım, sitemlerim ve gözyaşlarım olmayacaktın… Zamanla hiç olmamışsın gibi, hiç tanımamışım gibi, Sıradan biri gibi, herkes gibi olacaktın. Resimlerini yakıp kül edecektim, Hatıralarını, anılarını ve duvarlardan gülen yüzünü söküp atacaktım. Kurduğum hayalleri, gördüğüm düşleri yıkıp viran edecektim. Ne geçmişimde ne de geleceğimde senden bir iz kalmayacaktı. Öyle unutacaktım ki seni, Sıradan olmayacaktı! Sevgimle, mutluluktan gökyüzüne kanatlanıp uçtuğun gibi, Unutmamla, dalından düşen yaprak gibi yere çakılacaktın. Ne dalın tutacaktı, Ne de toprak kabul edecekti. Bir daha filizlenip çiçek bile açamayacaktın. Öyle unutulacaktın ki, Unutmak denilince ben, unutulmak denilince akla ilk sen gelecektin. Filmlerde konu, şarkılarda söz olacaktın. Sen gidişinle eylem yaparken, Ben unutarak devrim yapacaktım. Kendimde o gücü bulabilseydim eğer. |