Avuçlarıma boşluk doluyor,
Uykularımdan düşlerim çekiliyor,
Göğümden yıldızlar düşüyor,
Sen yanımda yokken anne.

Ay Vakti’nde doğmuyor,
Güneş bulutlara saklanmış,
Serçeler saçaklara konmuyor,
Uzak olduğunda benden anne.

Mevsimler kaçık, günler uçuk,
Ekinler gök değil,
Toprak solmuş...
İbibikler ötmez olmuş,
Bulutlar asık suratlı,
Yağmurlar ağlamaklı,
Çalılıktaki kuşlar, kuluçkaya yatmıyor...
Gökteki kuşlar kırık kanatlı,
Bana gelmediğin mevsim anne.

Vakit ikindiye gelmiyor,
Yıldızlar karanlıktan korkmuş.
Ay geceye gülmüyor,
Sen bana gülmeyince anne.

Karanlık boğuyor gecelerimi,
Gözlerini bana kapadığında anne.
Alıyorlar bilmecelerimi,
Yüzünü çevirdiğinde benden anne.

Çalıyorlar masallarımı uykularımdan,
Kesildiğinde sesin kulaklarımdan.
Bunu sen biliyorsun, üşüyor yüreğim,
Eksildiğinde nefesin yüzümden anne.

Ellerim uyuşuyor,
Ellerini çektiğinde ellerimden.
Rüya, masal, ninni hep buluşuyor,
Tenin, tenime değdiğinde anne.

Yüzün, nefesin, gözün,
Bana açık olsun hep anne.
Dünya kapansın üstüme,
Karanlık çöksün gözlerime,
Ellerin, ninnin üstümde olsun yeter...
Yönünü bana dön,
Vatansız kaldım bağrının,
Bana kapandığı yerde anne.

Mevlüt KILINÇ