TUTSAYDIN ELLERİMDEN
Tutsaydın ellerimden kışlar bahar olurdu
Canına can katardım aldığın nefesinde Kalbimiz mutluluğu sevdamızda bulurdu Kalabilseydin eğer kalbimin kafesinde Kader ördü ağını seni bana salmadı Sensiz geçen günlerin çilesi hiç dolmadı Zehir oldu yaşamak tadım tuzum kalmadı Gönlüm olmuyor sensiz yaşamak hevesinde Benliğime hükmeden yenilmeyen şiarsın Söyle nasıl edeyim şu halime ne dersin Yanımdaymışsın gibi neye baksam sen varsın Saklı kalmış hayalin gözümün perdesinde Anladım hayallerim gerçeğe uzak düştü Hasretin büyüdükçe sabrım haddini aştı Gücüm son demlerinde yüreğim yorgun düştü Tükenir umutlarım artık son raddesinde... Gülseren MORKAN |