MUTLU BİR SON
Ne zaman resmini çizmeye kalksam
önce gözlerin belirir gölgeler arasında mavi bir ürpertiyle sarsılırım kaplar içimi asi bir rüzgar ellerim dalgalara değer sıcak denizlere ulaşırım..... sonra tutunup kirpiklerinden kıyılarına vururum örselenmiş bedenim solgun müjganla ağlaşır dururum kaşlarında hilali bir akşam olur Sınırları arasından bulup bir geçit şafakla ak alnında yol alırım kişisel tarihim parmak uçlarımda izleri üzerinde sevdalanırım bir başak tarlasına düşerim sürer tatlı yorgunluğum sarı saçlarında kaybolurum zülüflerin yetişir imdada telinden tutunup doğrulurum kulaklarına aşkı fısıldayıp henüz söylenmemiş sözlerle bırakıp gövdemi uçuruma yanaklarından kayıp gamzelerine tutunurum bir sıçrayışta dudaklarına uzanırım susamışlığımı alır dudakların içip kana kana harap-bitab uyuya kalırım... ilk ışıkla uyanıp o pürüzsüz teninde canlanır tüm tabiat pervasız ellerimle kadifemsi sabahlara dokunurum her milimetre karesi saadet yüzünün topoğrafyasında ölürüm... |