RÜZGAR VE BEN
yüz beni yüz
yüzbin kere yüz yüzümden sarhoşluğumu istesen de silemezsin gece üryan ben üryan baksan da cismimi göremezsin rüzgar bilir beni ben rüzgarı taşırız kollarımızda güne gecikmiş zamanı // içimizin dağlarını korkmadan deldik biz yağmurla hemhal olup yağmadan geldik biz rüzgar benim, ben rüzgarım nefes nefes gönüllerde deli deli estik biz.// kalk, ateşten devşirdiğim kalk şimdi duysun sesini halk bak, şehrimiz düştü üşüyorum, çıraları yak! çölde bir asi döne savrula nesimî yıkıyor, aklın putlarını bir kafeslik rüzgar esimi.. ve, kanıyor tarih yanıyor, yaprak yaprak kerbela devran kerbela can içinde can toprak toprak susuyorum susuyorum, bitmiyor ke/derim |