Gölgesiz Adımların Kanayan İziVurma güz ateşi yüzüme vurma İliklerime işler hasretin derinliği Söküp atmak istesemde nafile Kıldan ince kılıçtan keskin Gidişi Aylardan bir Kasım akşamıdır, Alaca karanlık ondan alıyor cesaretini Hangi dağı titretti sırtımdaki Kamburum Zirvesinde esip gürleyen yalnızlık abidesi Aşkın en mavisi onun gözleriydi Müjganlara takılan bakışlar bizim Tutkunun en delisini birlikte yaşadık Tek tesellim sinemdeki güz ağıtları Git/tin Ağac toprağa dal yaprağa Küstü Zemheri çığlığına kelepçe vurdu Oysa ben Yalnızlığın defterini dürüyorum Gölgesiz adımların kanayan izi Sevdim mi Sevdim Yandım mı Yandım Ve aşk Kasımda son BULDU... Remziye Çelik |