Güncelin uğultusu yüzümde alev alev
Ne zamandır izliyorum
karanlığın göz kırpışını
Beraat etmiş bir eşkıya soyluluğu
Yapısöküm çabanın dengesiz kantarı
Üst üste yığıyor
telve telve süzülen sarhoşluğu
Yıkılan her çağdaş yapının yanı başında
Nöbetteyim tek başına,
ağrılarım aygırlaşıyor
Ağzını büzüp susturacakmışım gibi boşluğu.
Salt güncelin sorunu değil ki bu Dilhan,
göğsüm daralıyor.
Aklın tanrılara kurban edildiği günden beri
Dönem dönem aymazlığın şimşir çubuğu
Pamuk tenine kavgan yüzünü sürüyor…
****
Gönül çalmak değil işimiz Dilhan
Koşumsuz atları çayıra salmak da
Şiir bir sanatsa eğer
çağın kıvancını, utancını
Makamında dört başı mamur ağırlamak.
Bakma sen ucu sivri dizelerime
İğneyle kazdığımız dipsiz kuyudan
Vargeller hep üstümüzdeydi, biraz da ağırlığından.
Ah bir dokunsan şöyle Pandora’nın kutusuna
Neler neler saklar, bilir misin?
Kim derdi ki gidişler geliş gelişler gidiş olur
Sermayesi üstüne yıkılmış süslü bir çember
Parselli tünekler, üstünde doyumsuz serçeler.
İnceliğine maça papazı sürülmüş bir dönem ki
Mahallenin gedikli hırsızı gibi
Sokak lambalarına söven, avuç avuç pay kapar
Dinden gayri sermayesi olmayan
yarı sofistik çocuklar
arzı karış karış toplar…
Demedi deme, bir sistem niye korkar Dilhan?
Şiirden,
kitaptan,
hukuktan
sözün kısası uygarlıktan…
*****
Söylesem görür müsün Dilhan, neredeyiz?
Kadın eliyle
kadınlığın kefeninin biçildiği
Erkek diliyle
insanlığın şiddete itildiği
Güvenliğin,
hasıraltında ciğerinin söküldüğü
Gün gün ki adalete
kösele kılıf dikildiği
İklime göre suç,
kişiye göre doğru üretildiği
Kalçası oynak bir köprüde kına gecesindeyiz.
Bu kadar da olmaz akıl dışı desen de
Kuzular gibi kınalandık sıramızı bekleriz.
Daha söylenecek çok şey var saklama yüzünü
Derler ki bulaşır,
utanç denen o gamlı duygu
Öyle de bulaştığını
hiç görmedim ülkemde…



****
Şu gün oldu bu denli kaygıya düşmediydi zihnim
Aygır tarih yüklendikçe yükleniyor belleğime
Bir yetke ki sermayesi öfke,
üstüme çullanmış
Ruhumu karartansa
cehaletin eli sopalı kâhyası
Kimi dikmiş gözünü göğe,
kimi “Karaüzüm habbesi”ne
Kimi suskun,
kimi saldırır kurtuluş nüvesine
Ne desem anlamsız;
duyulsa da yok hükmünde
Aydınlığı inkâr;
bilgiden değil, bilirim körlükten
Ne denge kaldı ne şiraze ne de temiz makam
Görmezliğin ayyuka vardığı günler bu günler
Çıkmaz bir sokağın ucunda başıboş kurbanlığız
Ne kadar uzaksak o kadar
bıçağın ucunda duranlardanız
Kim ne derse desin,
isterse tarihi gömsünler
Uygarlığa yolumuz var daha,
gökyüzü evim
Yürüyelim Dilhan yürüyelim,
Nazım’ın deyişiyle;
“Akdeniz’e bir kısrak başı gibi uzanan
Bu memleket bizim. ”




NOT: DİLHAN, yaşamsal deneyim ile toplumsal olgu ve olayların gözleminden doğan uzun soluklu bir şiirdir. ‘Memleketimin mavi sabahından özet geçeyim’ dizesi, ortalama 1130 dizenin hareket motorudur. Kitap bloğumda yayımlanmıştır... siirsarniciyasarozmen.blogspot.com/2021/07/dilhan.html