Yine gelip düştün, benim aklıma.
Gönlümü dağlayıp yaktın da gittin.
Yüreğin canlandı, girdi şeklime.
Bana dönüp, dönüp; baktın da gittin.

Gözüm dileniyor, o göz yaşına.
Hüznü kamçılayan kara kaşına.
Dünyayı sırtladım senin peşine.
Kaşlarını yıktın, döktün de gittin.

Dökülür ağzımdan, ismin dökülür.
Ciğerim kavrulur, sana çekilir.
Umudum tükenir, boynum bükülür.
Yüreğime hançer soktun da gittin.

Ne bana göründün, ne beni gördün.
Ne kapımı çaldın halimi sordun.
Bunca sene beni boşuna yordun.
Gönlüme sevdayı ektin de gittin.

Unutturdun bana seneyi ayı,
Yamadın başıma kara belayı.
Taş diye bağrıma bastım kayayı.
Ciğerimi tutup, söktün de gittin.

Yokluğun ömrüme mızrakdı oktu.
Sözlerin acıttı, içimi soktu.
Düşerken yanımda Birisi yoktu.
Gözlerini bana diktin de gittin.



zekeriya duman