YOKLUĞUN DA YÂRNesneler bir garip meskenler renksiz Siyah beyaz her yer yokluğun da yâr Derdim çok keyfim az ruh halim denksiz Dam kabir aş zehir yokluğun da yâr Gittiğinden beri gülmüyor yüzüm Hüzüne gark oldu derbeder özüm Benliğime dahi geçmiyor sözüm Geçen zaman kahır yokluğun da yâr Sensizlik gamını içime dürdüm Gülüşümü hibe eylerken gördüm Dünümü bügünle oylarken gördüm Dünya bana zuhur yokluğun da yâr Şu fani hayatın sensiz yükünü Taşırken bağrıma yedim okunu Nevrimden çıkarak bozdum sükun/ü Aklım bana ayar yokluğun da yâr Bitmedi sinemin kaygı telaşı Sana özlemim tek çekerken başı Çatladı döşümde hasretin taşı Yüreğimi oyar yokluğun da yâr Mehmet Kılıçel Soğukdoğulu |