Volümsüz sirayet
Çoktandır üstüme dökülmüş
Ölü toprağı/ Adım ne kimlerdenim Kime karıştı bu ruhsalım Söz ucuyla ilerlerken Ve güzel yerlere Nasipliyken Duvara çarptı Kalp odacıklarım Seven yanlarım Dürtülerim… O türkü! Ciğer yarasıydı Yol ekseniydi Saçlarıma düşen Akların mecaliydi Yara bulaştırdım Yar soluklarına Hiç açmamış güllerin nidasında Solgun karanfiller kırmızıya hasretken Sesimde sigara söndürdüm/ Tiz yanlarından dala düştü Demeler… Şimdi; Bir sazın iç tellerinde Yürek dolusu sevdayım Küsmüş bakır tellere Tezene yarım kalan Yanım… Volümsüz sirayetlere Adayım kendi iklimimden |