hiç istemedik büyümeyi
döndükçe dünya içinde varlığımız
etimiz kemiğimiz çoğaldı
birde acılarımız
yitip giden her rüzgar sesinde
çığlık çığlığa uyuduk
rüyalarımıza uyanmak için
topaç çevirerek kovaladık sevdalarımızı
başlıksız masallara sevincin
ekmek arası hüzün,ekmek arası umut
birde siyah beyaz dalgalı radyoların arkası yarınları
sobada yanmış ekmek kokusu
pencereden gözlemek, babam elinde filelerle
herkes toplanacak sofra başında
tek çeşit yemeğe binlerce hayal katarak yiyeyecez
ekmek daha az zehirli, soba daha sıcak
ufacık kalem isyan ederken traşlanmaya
simsiyah silgi olacak derdimiz beyaz sayfalar için
dışarda lapa lapa yağacak kar,tek kanalda seçimsiz
izlemek Anadolundan görünümü, az gittik uz gittik
sahi kocaman balonsuz, binler çeşit oyuncaksız nede mutluyduk
çoraplardan top, paslı telden araba
uyandığımızda sevdiklerimiz yanıbaşımızda
bakkala, deftere yazdırıp renkli bilye, missüt aşkına
kaldık, kalakaldık şimdi kalabalıklarda
her şeyi verdiler mutluluğu alıp
her tadı aldık ağız tadı karşılığında
ve birde yağmur yağdığında
ıslanmaz olduk güneş altında
hiç istemedik büyümeyi
döndükçe dünya içinde varlığımız
etimiz kemiğimiz çoğaldı
birde acılarımız
bir insan yalnızlığı dediler
bir insan özlemi..
birazda üşümek insan tadında
insan insan yaşamak ve insan ölmek
insan dediler insanca çocukça
ihtiyar insan çocuk insana sarıldı
ve öğretti ona her şeyi
ve kulağına son kez söyledi
-hiç istemedik ki büyümeyi!!

İlyas Han Şahin