Güneşe gülümseyen bakan şu gözlerimle
Baharım geldi derken ne yazık kışa döndüm
Kendimi avuttuğum teselli sözlerimle
Olmayacak hayale yalancı düşe döndüm


Şu kalbimin sesini dinledikçe inanan
Hergün yeni umutla vuslat yakındır sanan
Ben oldum hayalime kendi kendime kanan
Hüsrana çıktı yolum bak yine başa döndüm


Yüreğimi donduran o bitmeyen kışlarla
Ben böyle yaşıyorum olmayacak düşlerle
Sağanak yağmur gibi gözümde ki yaşlarla
Umutlara darılan çatılmış kaşa döndüm


İsyanım kör talihe gülmüyor benden yana
Bilmem neydi günahım reva görüldü bana
El insaf zalim felek dayanırmı can buna
Bende sabır tükendi çatlayan taşa döndüm


Bir gün yüzüm gülmeden gençliğim soldu gitti
Sabrın son demindeyim çektiğim cana yetti
Kaldım çıkmaz sokakta yürüdüğüm yol bitti
Yalan dünya seninle anladım boşa döndüm...

Gülseren MORKAN