kutularından hiç çıkarılmamış yüz iki tane abaküs var masada,
insan da böyle
benliğini sayarken işte
çözülmüş buz
konuşacak sanıyoruz
sonunda sudan sebepler ile vaz geçiyor var olmaktan
eflatunun gölgesinde oturup konuştuk bunları hep,
acıyorsa olmuştur,
cami kaplı bir adam geçiyor önümden elleri müezzin,
sabahı taşıyor çok belli,
en az beş çorap var ayaklarında gazinin
bacaklarını kaybetmiş kurtuluş savaşında
o anda bir aydınlanma,
kurtulmanın ilk şartı kaybetmek
benliğimi kaybediyorum bir akşam üstü
çelenkle geliyorlar evime tebrik için
amansız bir şeyden kurtulmuşum ben,
bi tabak fasulye koymuşlar masaya
125 tane
aç değilim diyorum biliyoruz diyorlar
mc donald’s a iniyorum biraz yalnız kalmak için
ansızın orta boy bir çocuk geliyor
1 lira istiyor
dilenci sanıyorum
meğer büyümek içinmiş
öpüyorum bir lirayı alnından
artık ne kadarı Atam’a denk gelirse