Karşı koyamadığım
bir yeme arzusu

Açtım,
Hem de çok aç...

Yiyorum ama
Doymuyorum

Tırtıl imişim,
Yani öyle söyledi şu yabancı.

En son ne vakit muhabbet etmiştim...
Hatırlayamadım şimdi.

Tanışınca
bal arısı olduğunu öğrendim.

Kozamı örmem yakınmış,
Ve bu yüzdenmiş sürekli aç hissetmem.
Belli ki benim gibi daha çok tırtıl görmüş.

Uyku çöktü üzerime birden,
Birden sebebini bilmediğim
Ama
yapma gereği duyduğum bir şey oldu.
Bir dürtü,
bir güdü
Bir yetenek belkide.
Koza dediği bir uğraş.
Niye?
Neden?
Derken,
Bal arısı
yakında tekrar görüşeceğimizi
Fakat kendimi tanıyamacağımı söylemekle
Ne demek istedi?

İçimdeki dürtüyü engel olamıyor,
Ördükçe kapanıyor,
Kapandıkça ağırlaşıyordum.
Ne kadar sürdü bilmiyorum,
Hatırladığım tek şey
uykumun olduğuydu.

Uyanmışlıktan hemen önce
Çatır çatır diye bir ses,
kozamın ince kabuğu çatlıyordu.

Islanmış ve buruşmuş kanatlarım
Sabahın ilk ışıklarıyla canlanmaktaydı,
Işığa daha bir duyarlıydı gözlerim
ve ilk kanat çırpışlarım zayıftı benim.

Ne de güzelmiş kanatlarım
Rengarenk, bahar gibi.
Ne kadar zarifmiş endamım,
Hem uyumlu hem ahenkli.
Bal arısı haklıymış,
Ben ne kadar da güzel bir şeye dönüşmüşüm.
Benden daha güzeli var mı ki bu dünyada...

Çiçek kokuları cezbetti beni,
Kendini çeken bir koku...
Kokusu böyleyse tadı nasıldır acaba?
Ya ben yine mi acıktım yoksa...

Bu esnada  bal arısı selam vererek geliyor.
Diyor:  "Biz hiç tanış olduk mu?"
Benim ya bal arısı, o tırtıl diyesim geliyor.
Vazgeçiyorum demekten.
Nedenini tam bilmiyorum fakat
Bir yabancı gibi durmayı tercih ediyorum.

"Hayır, sizi ilk defa görüyorum,
ben Ra’na, çok güzel bir kelebeğiyim...
Peki ya siz kim oluyorsunuz?"

Diyor: "Bana Seyyah derler,
çünkü gezgin bir bal arısıyım.
İsterseniz gelin birlikte o çiçek bu çiçek gezip
bal, öz toplayalım. Hem belki dost bile olabiliriz."
...

Bal arısı,
hoş görülü,
mütevazi
aynı zamanda yardım severdi de.
Doğayı gezdik,
her çiçeğin hoş kokusunu aldanmamı,
bazılarının tehlikeli olduğunu,
Bana zarar verebileceğini,
Yine bana tanıtarak gösterdi.

Ona yapmış olduğum kabalığı farkettiğimde
kendimden utanmaya başladım.
Anladım, doğada var olan her varlığın, var olma amacı olduğunu.

Zaman su gibi akıp geçti..
Sevgi, sevgiyi doyurdu
Aza kanaat ettik, çoğu bulduk.

Bu kısacık ömrümüzde,
Dün tanış olduk,
bugün buradayız,
Ya yarın...
Bugümüzü dünden bilip
Yarın için Hak dedik.

Rüzgâr bizi alıp savurdu,
bir güle vardırdı.
Gülden de nasibini alanlardan olduk.

Teşekkür ederim.