Dinle ey ölüm!( Ölümle hasbihâl)
…..
/ İnatla bakarken gözlerime Ölümdü gözlerinde gördüğüm sen bilmiyordun…/ ……. -Ölüm ardından başlar Bitimsiz matem_i yelda- Keskin ölüm kokusu Siner üzerine… Lanet yağar susuz gözlerden Yırtar geceyi… Ölüm, sürünürken odada Biçare, suskundur. En kuytu köşede. Bekler insin diye Gözlerine canan. Bir lâhza görse, Bir daha kapatır mı gözlerini…. Bekler, Bekler, Bekler… Çekilmişken ölüm bir an aradan, Gecenin en derininde Beklenen çıkagelir karanlıklar diyarından. Dolar susuz gözler Çağlar yeniden, Çarpar yine sol yanı… Ey sevgili! Ey sevgili! Ey sevgili! Der … Lakin ses gelmez, Işık da yoktur artık Sevilen gözlerde… Bilse de gelen değil canan Gitmesin ister Bir an yanından …. Gece değil midir Gözlere getiren cananı Söyle aşık görmek ister mi bir daha sabahı Başlamıştır artık ışığa düşman. Karanlığa gönüllü mahkum Olma zamanı… _Söyle ey ölüm! Kanlı kuyularından Nasıl çekip çıkarırım? Yaşayan ölüyü _ |
Çağlar yeniden,
Çarpar yine sol yanı…
Ey sevgili!
Ey sevgili!
Ey sevgili! Der …
Lakin ses gelmez,
Işık da yoktur artık
Sevilen gözlerde…
Bilse de gelen değil canan
Gitmesin ister
Bir an yanından
….
Gece değil midir
Gözlere getiren cananı
Söyle aşık görmek ister mi bir daha sabahı
Başlamıştır artık ışığa düşman.
Karanlığa gönüllü mahkum
Olma zamanı… Hüzün dolu anlar yaşattı şiiriniz,emeğinize,yüreğinize sağlık