SArıYAlAN....
ne garip şu hayat
seviyor sevmiyor zikirlerinde demsiz demlenmeler zincirleniyor umutlar karalardan sıyrılıp her yaprakla beyaza yürüyor elindeki papatyalar örülecek taçlardan ürküyor uçsuz kırlarda bir ceylan yavrusu koşturuyor koynunda benim yüreğim sonra yarıya geliyor papatya bir fal olmaktan öte yaşıyor dileğim seviyor sevmiyor... gözlerin günbatımına hapsolduğundan beri ve gün batımı papatyama kopuyor beyazlar sonra bitiyor yapraklar geriye kalan mı işte bu SaRI YALAN.... |
kopuyor beyazlar
sonra bitiyor yapraklar
o yapraklar ki dalından değil umarsızca ayaklar altında ezildiği için bitiyor bence...çok güzel bir şiir...kalemine sağlık...