Issızlaşır gece, ıssızlaşırken şehrin sokakları
Gökyüzüne kilitlense de bakışlar, ayak uçlarından çeker toprak


Bir yanın sancısından habersizdi diğer yanın sancısı

Yalnızlık değildi bu
Kimsesizlik değil
Yola revan olmaktı belki
İçre basamaklarını inerken bir bir,
Farkına varmaktı, farkına varamadıklarının

İçine sinmesiydi yâhut sancılanan yanın
Doğurmaktı belki, doğmaya amade olanı
Doğmaktı veya
Aslına rücu etmek, özüne dönmek yada
Ölmekti bir nevi ölmeden önce belkide

Kim bilir?
Kim bilebilir ki...

Sancılanır gece vakti vurunca saat
Hû, Hû’lara karışır gece
Meleklerin kanadında inerken rahmet,
Gün açar, güneş doğar, burçlarından gönlün
Ve bir âh düşer, boy verirken muştular

Umut bu ya!

Öyle ya!
Bir âh, bin âh edip yakar mıydı gecenin bağrını?

Yalnızlık değildi bu
Kimsesizlik değildi
Ki; var iken kimsesizler kimsesi

Ya Hay!

22 Ağustos 2021