Başucumda Oyunlar
Elleriyle yazıp, adını kader koyarmış insan
Kendi isteğimle gittim ve kendi rızamla girdim yatağına Evi seninkinin aynıydı, teni seninkinin aynı Pek birşey söylemedi, pek soru sormadı ve Hiçbir masalsılık yoktu bakışlarında, dingindi. Yıllarca kusturduğun bir kinin açtığı yaraları Has bir yabancı salyası kapatırdı ancak, buydu aradığım ve Eksilme dedim, çoğal, içim sen dolsun ve durma dedim Durursan bir daha başlayamam. Hayat yanlış anlamadı beni, sen uzak kaldın Yanından ayırmadığın Tanrı bozmalarıyla, başucumda oyunlar, bitmek tükenmek bilmeyen oyunlarınız... Sonbahar yalanlarıyla iftira ve kışa hazırlık Sebebim sen ise, Bu sefer yok ağlamak, babam alınır Kilise nöbeti yok, Tanrım gücenir Bir keman taşıyordu şehri, akorları tutturamıyordum Ellerim kaydıkça çığlıkları basıyordu zihnimi sivillerin Perde gersin biri şu kemana diye çıkışıyordum Tutup çekiştiriyorlardı ev kornişlerini salaklar Evinin kornişi kırıktı... Bir piyano taşıyordu şehri, siyah bacakları heybetliydi Beyaz yeleleri asil, boynunu kırıyordu kızıl iftira Koşun, alçı yetiştirin diye bağırıyordum Evlerinin duvarlarını eritiyorlardı salaklar, çatırdıyordu şehir Evinin duvarları çatlaktı... Yanlış anlamamıştı beni Hayat Tanrı bozumu beklerken, Sen, uzak kaldın sadece Kendi isteğimle gitmiştim ve senin cinayetin değil Bir başka geceye ait bir başka cinayet şiiriydi hüznüm sebebi Hayat beni yanlış anlamamıştı, onca durağanlığın dibinden Yeni bir fırtınayla erken sıfatlandırmaya kalkmıştı beni Adını Rüya koymuştum, Sen, sadece çok uzak kalmıştın ...Beste Gül Öneren... ...Bir intihar söz konusu değildi ve sen değildin cinayete kurban giden. Artık gücendirme Tanrı’ yı. Artık masal çağı bitti... |