YALNIZLIK EN BÜYÜK TALİHSİZLİK
kimse bilmez
yüreğimizdeki volkan patlamalarını yürüdüğümüz yollardaki düşüp kalkmaları da kaç acıya üst üste mekik düğümü attık ? umutlarımızı kaç kez kırk yama yaptık ? mahsur kalmış bir inikas bizimkisi bazen tutturulamayan bir çay demi bazen de koklanamayan bir çiçek rengi demem o ki yaşadıkça unuttuklarımız değil yaşadıkça anımsadıklarımız önemli o zaman soruyoruz imkânsız olmak mıdır sevmek ? yoksa; sevildiğini bilmek midir imkânsız ? bildiğimiz bir şey var ki yalnızlık en büyük talihsizlik |