HÜZNE ESİR YÜREĞİM
Yokluğuna geçiyor bu şehrin
Trenleri ; karanlık çığlıklar atıyor. Ayrılıktan , hüzne esir düşmüş Bir kadının yüreği ... Küsmüş her gülen yüze ... Bırakmış gülümsemeleri böylece Dost olmuş acılarla ... Her sokak başında kör kandiller yanar Islak şiirler dökülür dudaklarımdan Sessiz çığlıklar atar yüreğim neden ? Ayrılık şarkıları işte yine eski radyoda. Gül kokulu akşam çaylarını özlüyorum Gelecek mi sin diye umutlar biriktiriyor Hayallerimdeki düşlerim ... Her ayrılığı ben yaşadım , içimde bitmeyen özlemlerle Bu ayrılık benzemedi hiç birine Sessiz yaktı içimin her bir yerini Gözlerime kederli bakışları iğneledi... Kalbimi ateşten makaslar doğradı kesti... Başımın üzerine hüzün kuşları yuva yaptı ... Dilim suskun, susmuş lal sözcüklere. Kim bilir ne zaman biter bu ayrılıklar İşte o zaman zaferler benimdir der Bitiririm içimdeki bitmeyen yaşları Güzü bahar bilirim, baharı gözlerime sürerim Her mevsim bana bayram gelir Bitiririm kara kışlarını yüreğimin Seninle yeşerir ümitlerim... Aygün Deniz 1 Ağustos 2021 |