Elli bir yıl bıraktım, ardımda dile kolay.
Uzak yakın çevremde, zorda pişenler gördüm.
Hazıra konanlarda, hep harcamaktır olay.
Yiyip yiyip yatarak, evde şişenler gördüm.

Adalet kadın adı, başka manası yoktur.
Fakir mumla ararken; para, olanda çoktur.
Sizler toksunuz diye, sanmayın herkes toktur.
Gece karanlığında, çöpü deşenler gördüm.

Yer yurt edinemeyip, diyar diyar taşınıp.
Paslanmış demir gibi, günden güne aşınıp
"Bu dünya neden böyle ?" diye çokça düşünüp.
Kafayı yiye yiye, aklı şaşanlar gördüm.

Kabuğuna çekilip, bir köşeye büzülüp.
Biraz umutlanınca, en son yine üzülüp.
Hep alttan ala ala, altta kalıp ezilip.
Kabına sığamayıp, dolup taşanlar gördüm.

Her devirin uşağı, yanar döner olup da.
Menfaati uğruna, meydanlara dolup da.
Besmele çeke çeke, devletimden çalıp da
Camilere herkesten, önce koşanlar gördüm.

Türlü planlar kurup, ince hesaplar tutan.
İşine gelmeyince vicdanını uyutan.
Ölüsünü toprağa koyar koymaz unutan.
Mirasının peşine, hemen düşenler gördüm.

Neler gördüm ben neler, neleri yedim yuttum.
Yalnızlığın koynunda, bir tek huzurla yattım.
İnsanlardan ırayıp, manevi hazzı tattım
Şiirlerle meşk edip, içten coşanlar gördüm.

(Onuncuköylü)