VEFASIZ

Gül bahçesi bağban ister su ister
Su mu verdin dallarıma vefasız
Yalnız toprak değil gülü aşk besler
Acımadın hallarıma vefasız

Bülbül olup ötsen güle erilmez
Emeksiz zahmetsiz gonca derilmez
Diken batmaz ise güle varılmaz
Baş mı koydun yollarıma vefasız

Sevgi ile toprağını kazmadan
Güneş olup can özüne sızmadan
İnci gibi gözyaşları dizmeden
Su mu döktün kollarıma vefasız

Aşk oduyla sahralara düştüm ben
Nârın ile yandım yandım piştim ben
Meczup gibi yüce dağlar aştım ben
Serap oldun çöllerime vefâsız

Sıcak kumlar köz köz olup yakarken
Dîdelerim sicim gibi akarken
Herkes bana acıyarak bakarken
Bent mi kurdun sellerime vefasız

Arı idim çiçeğimi soldurdun
Sol yanımı hicran ile doldurdun
Has bahçemin güllerini yoldurdun
Zehir kattın ballarıma vefâsız

Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAŞ