Sen yokkenSen yokken Geceyi bin yıldıza bölerdim Uykuyu kendime haram ederdim Yorgun sabahlara Güneşsiz yarınlara Uyanırdı hergün yüreğim Ağlardım bütün gece boyu Içe akıtılan gözyaşı, kimse görmezdi Yağmur yağışında bu kentte Damla damla düşerdi özlem Islanmak değildi beni korkutan O damlalarda boğulmaktı Yokluğun beni boğardı Öyle zordu ki dayanmak Sensiz geçen her dakika Yüreğime çözülmeyecek bir düğüm atardı Sıkılırdım, bunalırdım da Isyan bile edemezdim, sesim çıkmazdı Beni umursarmıydın Böylesine acı çekmemi anlarmıydın bilmiyorum Yoktun, çünki olsaydın Ben böyle acı çekmezdim ki Olsaydın, özlemek denen şeyin Bu kadar zor oldugunu bilmezdim ki Ah sevgilim neden yanımda degilsin ki Kendimle savaşıyorum Seni sevmekten kurtulmalıyım diye Öylesine karışık bir denklemki bu Seni sevmekten kurtulamazsam, benligimi yitireceğim Ben, ben olmaktan çıkacagım biliyorum Kurtulmayı başarırsam bu kez Yüreğimde ki boşluğu nasıl dolduracağım peki Sensizliği yaşamaya alışmaktanda korkuyorum sevay |
Seni sevmekten kurtulmalıyım diye
Öylesine karışık bir denklemki bu
Seni sevmekten kurtulamazsam, benligimi yitireceğim
Ben, ben olmaktan çıkacagım biliyorum
Kurtulmayı başarırsam bu kez
Yüreğimde ki boşluğu nasıl dolduracağım peki
Sensizliği yaşamaya alışmaktanda korkuyorum
Onsuzluğa alışmak inanın ne kadar uğraşırsanız uğraşın çok zor. Tam alıştım derken çıkıp gerir ve dikilir karşınıza ben buaradyım unutma diye.
Hüzünlendirdi dizleriniz. Kaleminizi kutluyorum saygılar yüreğinize